สี่สิบเจ็ด

ฉันตัดสินใจผลักความเจ็บปวดไปไว้หลังสุดของความคิด กลบฝังมันไว้ใต้ชั้นความสงบนิ่งจอมปลอมที่ฉันเริ่มจะสวมใส่ได้ดีขึ้นเรื่อยๆ ในช่วงหลังมานี้ ฉันจะไม่ยอมให้การปรากฏตัวของวิกตอเรียมาทำลายวันนี้เด็ดขาด ไม่ใช่วันนี้ ไม่ใช่ในวันที่ในที่สุดฉันก็มีบางสิ่งให้ตั้งตารอ ฉันมีนัดทานมื้อเที่ยงกับแคทรีนา และเป็นครั้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ